اسکلت فولادی چیست و تاریخچه آن
اسکلت فولادی که برخی به آن سازه فلزی می‌گویند، مجموعه‌ای از تیرها و ستون‌ها به شکل عمودی و افقی است که بر اساس استانداردهای مشخصی به یکدیگر متصل می‌شوند. برای اتصال آن‌ها می‌توان از پیچ و مهره یا جوشکاری استفاده کرد. همچنین تیرهای فولادی، قسمت افقی اسکلت و ستون‌های فلزی، بخش عمودی آن را تشکیل می‌دهند. این اسکلت همان‌طور که از نامش پیداست، دارای مقاطع فولادی مانند تیر آهن و پروفیل‌های مختلف است. این مقاطع، خاصیت شکل‌پذیری و جوش‌پذیری داشته و در عین حال، مقاومت فوق‌العاده‌ای دارند؛ به صورتی که ضربه‌ها و فشارهای زیاد، باعث تخریب ساختار آن‌ها نمی‌شود. به‌طورکلی، اجرای اسکلت فولادی در سازه‌های مختلف میزان استقامت آن‌ها را بالا می‌برد و از سوی دیگر، وزنشان را کاهش می‌دهد.
ضمن اینکه قدمت اسکلت فولادی به اوایل قرن بیستم برمی‌گردد. استفاده از فولاد جهت ساخت‌وساز بناهای مختلف در این بازه زمانی آغاز شد. بعد از جنگ جهانی دوم نیز مقاطع فولادی مانند میلگرد و تیرآهن با قیمت مناسبی در دسترس عموم مردم قرار گرفتند؛ این موضوع مزید بر علت شد تا روند اجرای اسکلت فلزی در سازه‌های مختلف به مرور زمان افزایش یابد. البته مهندسان و ساختمان‌سازان در ابتدا جهت اسکلت‌بندی ساختمان از چدن استفاده می‌کردند؛ اما با گذشت زمان، آهن کم‌کربن معروف به چکش‌خوار جایگزین چدن شد. این روند ساختمان‌سازی به‌تدریج مدرن‌تر شد تا جایی که امروزه جهت اجرای اسکلت فلزی از زنجیره محصولات فولادی استفاده می‌شود.
کاربرد اسکلت فولادی
کاربرد اسکلت فولادی محدود به ساختمان‌سازی نمی‌شود و مصارف مهمی در پروژه‌های بزرگ عمرانی و صنعتی دارد. این سیستم اسکلت‌بندی در پروژه‌هایی مانند ساخت سوله‌های صنعتی، پل‌های معلق، پل‌های کابلی، برج‌های تجاری و… مورد استفاده قرار می‌گیرد. درواقع، اسکلت فلزی یکی از بهترین سازه‌های مهندسی کشف‌شده تا به امروز است که بسیاری از پروژه‌های ساختمانی و صنعتی با کمک آن احداث شده‌اند. البته استفاده از اسکلت فولادی در کشور ما به دلیل هزینه بالای مقاطع فولادی چندان رایج نیست و معمولا از اسکلت بتنی استفاده می‌شود؛ اما در آینده قطعا شاهد استفاده بیشتر از سازه‌های فولادی خواهیم بود.